دائرة المعارف معنویت راستین
Related Articles
آیا در دین اسلام زبان خیر وجود دارد؟ نظر اسلام در مورد زبان خیر چیست؟
آن چه که در اسلام مطرح است حسن ظن است نه زبان خیر، در اسلام چیزی به نام زبان خیر وجود ندارد. در آسیب 
شناسی ازدواج زبان خیر داشتن مثل آنچه که در برخی از شهرها مطرح است یک آسیب جدی است.
زبان خیر بدان معناست که؛ فردی که به خواستگاری دختری برود، اگر پدر، برادر، و اقوام دختر بخواهند در مورد آن خواستگار تحقیق کنند با زبان خیر مردم مواجه می‌شوند. یعنی کسی که به عنوانِ امینِ پدر، برادر و اقوام قرار گرفته به جای آن که بدی‌هایی که در این خواستگار وجود دارد را به خانواده عروس بگوید کتمان می‌کند، دروغ می‌گوید که بدی ندارد و در امین بودن نسبت به این خانواده خیانت می‌کند. و طبق گفته‌های این شخص این دختر و پسر با هم ازدواج می‌کنند، دختر پس از عقد متوجه می‌شود که این شخص آن همسر ایده آل و مطلوبش نیست. وقتی به آن شخص مراجعه می‌کنند که چرا دروغ گفتی؟ راستش را نگفتی؟ بدی‌هایی که خواستگار داشت مثل اعتیاد، خلافکاری… نگفتی؟ به ما خیانت کردی! جواب می‌دهد که زبان خیر به کار بردم.
این چه زبان خیری است که یک دختر به واسطه آن بدبخت می‌شود؟! این دختر به آرزویش نمی‌رسد، تا آخر عمر ناچار است به گونه‌ای با این همسر بسوزد و بسازد. آن شخصی که بدی‌های خواستگار را می‌دانست و نگفت روز قیامت به خاطر نگفتن بدی‌های این فرد مواخذه خواهد شد. تمام بدبختی و سیاه بختی این دختر که گاه منجر به طلاق و خودکشی… می‌شود به گردن آن کسی است که می‌دانست و نگفت و به اصطلاح زبان خیر به کار برد.
غیبت در اسلام بدان معناست که مسلمانی بدی‌های مسلمانی را که در او وجود دارد، پشت سرش بازگو کند. اما همین غیبتِ گناه کبیره، در سیزده مورد، دیگر غیبت محسوب نمی‌گردد. دیگر حرام نیست، دیگر گناه کبیره نیست. در اسلام سیزده جا غیبت کردن جایز است که یکی از آن موارد، تحقیقات است. در تحقیقات بیان بدی‌ها برای آبرو ریزی و هتک حرمت نیست بلکه برای ایجاد شناختِ صحیحِ تحقیق کننده است. تحقیق کننده‌ای که یک عمر، (نه یک هفته، یک ماه، یک سال… که قابل تحمل باشد بلکه یک عمر) می‌خواهد با این فرد زندگی کند. اما تنها با یک فرهنگ ناصحیح به نام (زبان خیر) باعث بدبختی و دلشکستگی و از هم پاشیدن خانواده‌ی دو جوان گردیم.
در تحقیقات ازدواج اگر کسی زبان خیر به این معنا که بدی‌هایی که در فرد (چه دختر و چه پسر) وجود دارد نگوید گناه کرده است. زبان شر به کار برده است. زبان خیانت گشوده است. زبانی که باعث سرخوردگی و اضطراب و ناراحتی، اشک و آه و ناله یک جوان یا یک خانواده را به کار برده است.
در اسلام حسن ظن وجود دارد. این که مؤمن نسبت به مؤمن، گمان بد نبرد، سوء ظن نداشته باشد، بلکه گمان خوب ببرد و حسن ظن داشته باشد. اما زبان خیر که باعث بیچارگی یک جوان بشویم در اسلام نیست. قطعاً باعث بیچارگی یک جوان خوب می‌شویم اگر یک خواستگار معتاد است با ازدواج کردن چیزی از دست نداده یک بیچاره‌ای بوده که زبان خیانت و زبان شر به کمکش آمده و ازدواج کرده است زیرا اگر بگویند که این جوان معتاد است هرگز کسی با او ازدواج نمی‌کند. پس با زبان خیانت و با زبان شر و زبان دروغ دیگران زن می‌گیرد. اما یک جوانی که؛ یعنی یک دختری که می‌توانست خوشبخت شود با فرد دیگری ازدواج کند با این خیانتی که به او شده با یک معتاد ازدواج کرده و به جای خوشبختی، بدبختی نصیبش شده است. پس در این جریان (یعنی زبان خیر به کار بردن) یک جوان خوب متضرر شده است.
حرف آخر آن که بیان بدی‌هایی که در یک دختر و پسر وجود دارد برای کسی که به تحقیقاتش آمده نه غیبت است و نه حرام و نه گناه کبیره؛ بلکه بالعکس اگر بدی در جوان وجود داشته باشد با آن زبان خیر بگوید که هیچ بدی ندارد دروغ است این گناه است نه یک دروغ و یک گناه، بلکه چون با سرنوشت یک جوان و خانواده بازی کرده است و او را به دعواهای خانوادگی مبتلا ساخته است هر گاه آن جوان خوب اذیت و آزار ببیند بخشی از گناه آن، نصیب کسی خواهد شد که زبان خیر به کار برده است. اگر خود این فردی که زبان خیر به کار می‌برد به او دروغ بگویند و آن زن یا شوهر که می‌خواست نصیبش بشود، نصیبش نگردد چه حالی پیدا خواهد کرد آیا با ناراحتی به زندگی ادامه نمی‌دهد؟ آیا بدون محبت و مهربانی زندگی‌اش ادامه نمی‌یابد؟ آیا به واسطه نارضایتی، بی محبتی، درگیری، دعوا… زندگی‌اش به طلاق ختم نمی‌گردد؟ کسی که نمی‌خواهد بر سرش این بلا بیاید با زبان خیر این بلا را بر سر دیگران می‌آورد!
اگر زبان خیر از این شهر و منطقه برداشته شود با تحقیقات در امر ازدواج می‌توان، مطلوبیت و ایده آل بودن زن و یا شوهر آینده را سنجید و اندکی از اختلافات خانوادگی کم کرد. به امید آن روز
