دائرة المعارف معنویت راستین
Related Articles
چله نشینی در تصوف
چله نشینى (نه چله گیرى) در کتب صوفیان، به صورت گوناگون نقل شده است. در اوراد
الاحباب آمده است؛ «هر کس که خواهد تا در مراتب صدیقان و درجات صوفیان متحقق شود، باید که عمل به اخلاص کند لله تعالى، و حسن نیت به جاى آورد و چهل روز در خلوت نشینند و بعضى دو ماه متصل نشینند و بعضى سه ماه و زیادت نیز نشینند و بعضى در اثناى سال، سه بار یا چهار بار به اربعینیه نشینند.»([۱])
و در طریق سلسله مولودیه رسم چنان است که طالب ورود در آن سلسله باید هزار و یک روز
(سه سال) خدمت نماید بر این طریق با هر سال چهل روز خدمت چهار پایان، چهل روز کناسى فقرا، چهل روز آب کشى، چهل روز فراشى، چهل روز هیزم کشى، چهل روز طباخى، چهل روز خرید حوائج، چهل روز خدمات مجلس درویشان، چهل روز نظارت و باید که این خدمات تمام شود و یک روز کسر نشود، پس از این خدمات که هر سال، نُه چهل روز که سیصد و شصت روز می‌شود و روزهاى بعد او را غسل می دهند توبه و تلقین اسم جلاله بر او کنند و حجره اى جهت آسایش و عبادت به او دهند و ریاضت و مجاهده تعلیمش نمایند.([۲])
ادامه مطلب در کتاب «سراب هدایت» تألیف دکتر دریاکناری
[۱]ـ اوراد الاحباب و فصوص الاداب، باخرزى، ابوالمفاخر یحیى، به کوشش؛ افشار، ایرج، انتشارات دانشگاه تهران ۱۳۴۵، ج ۲، ص ۲۹۹.
[۲]ـ طرائق الحقایق، معصوم شیرازى (نایب الصدر)، محمود، تصحیح؛ محجوب، محمد جعفر، ۳ ج، کتابفروشى بارانى، ۱۳۳۹ ـ ۱۳۴۵، ج ۲، ص ۳۱۹.
