دائرة المعارف معنویت راستین
Related Articles
چه ارتباطی بین ایمان و شستشوی بدن وجود دارد؟ آیا در اسلام شرطِ ایمان داشتن، شستشوی بدن است؟
در دین مبین اسلام هیچ ارتباطی بین ایمان داشتن و ایمان آوردن با شستشوی بدن وجود ندارد و شرط ایمان آوردن و 
مسلمان شدن نیست. دین اسلام همچو ادیان دیگر، برخی از مسائل و شرائط را جزو آداب و شرائط ارتباط با خداوند مطرح می‌کند نظیر آن که بر موسای کلیم وحی آمد که (فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ) (طه/۱۲) در وادی مقدس کشف‌هایت را در آور؛ (و این گونه احترام ویژه به این وادی برگذار.) و یا در ادیان آسمانی، داشتن طهارت برای عبادات شرط شده است. یعنی وضو گرفتن به خاطر حدث اصغر و یا غسل کردن به خاطر حدث اکثر برای عبادت واجب است. اگر کسی بخواهد در اسلام عبادات واجب انجام دهد باید با طهارت این اعمال را به جا آورد والا عبادتش مورد قبول نیست. همان گونه که فرمودند: (لا صَلاهَ اِلاّ بِطَهُورٍ) (نماز بدون طهارت، نماز نخواهد بود) به خاطر همین عدم طهارت است که زنان در ماه از سه تا ده روز عبادت برایشان جایز نیست. اگر زنی بخواهد در ایام خاص و ویژه خود، خداوند را عبادت کند مثلاً نماز بخواهد نه آن که واجب، مستحب، مکروه… نیست، بلکه حرام است اگر زن در آن ایام بخواهد نماز بخواند. زیرا دارای طهارت نیست. طهارت در درون دین پذیرفته شده است اما برای کسی که بیرون دین است مسلمان نیست و می‌خواهد مسلمان شود غسل کردن و وضو گرفتن، طبق سنت محمد بن عبدالله(ص) نیست. کسی که خارج از دین اسلام باشد کافر است و کافر طبق احکام اسلام نجس است. از آن جایی که یکی از مطهرات اسلام است. اسلام یعنی به زبان آوردن شهادتین، کافرِ نجس را پاک می‌کند یعنی دیگر کافر لازم نیست که غسل کند و یا وضو بگیرد. طهارت در درون دین برای ارتباط با خداوند و انجام مناسک و عبادات واجب است اما در دین مقدس اسلام هرگز شستشوی بدن برای ورود به اسلام وجود نداشته است. یعنی آن کسانی که مشرک و کافر بودند و خدمت پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) می‌رسیدند تا مسلمان گردند. هرگز پیامبر(ص) و ائمه هدی(ع) به آنان نمی‌فرمودند که اول شما بروید غسل لات، غسل هبل، غسل عزی، غسل کفر و شرک… انجام دهید، بعد بیایید مسلمان شوید. شرط ورود به اسلام تنها شهادتین است که امروزه هم همان احکام و سنت پیامبر(ص) را شیعه اثنی عشری رعایت می‌نماید. اما برخی از فرقه‌ها برای تشرف و ورود به آن فرقه، دستور می‌دهند که شخص باید غسل کرد. این فرقه قبل از تشرفشان پنج غسل دارند: غسل اسلام، غسل توبه، غسل زیارت، غسل حاجت و غسل جمعه. غسل اسلام یعنی دیگر دم از اسلام نمی‌زنیم و احکام و تعالیم اسلام برای ما اهمیت نخواهد داشت بلکه به احکام و آموزه‌های فرقه خود عمل می‌نماییم. آنها از مسلمان بودن خود رضایت ندارند و با غسل اسلام در صدد هستند تا به نوعی از اسلام و تعالیم آن خارج شوند. غسل توبه؛ بدان معناست که هرگز توبه از فرقه خود نخواهند کرد و توبه کردن برای پیروان این فرقه حرام است. غسل زیارت؛ یعنی به زیارت قبور ائمه اطهار(ع) نخواهند رفت. چون اعتقادی ندارند و می‌گویند: (ما فلز نمی‌بوسیم، فقط دست مولا می‌بوسیم.) و این در حالی است که به گناباد و بیدخت برای زیارت قبور بزرگان فرقه خود می‌روند. این تناقض آشکار است که یک فرقه‌ای از یک سو به پیروان خود بگوید که به هیچ وجه نباید به زیارت مُردگان رفت و از سوی دیگر به زیارت مُردگان خودشان بروند! آیا پیروان این فرقه، این سؤال هرگز به ذهنشان خطور نمی‌کند که چرا از زیارت امام رضا(ع) منع می‌شوند ولی نسبت به زیارت در بیدخت و گناباد تشویق و ترغیب می‌شوند؟! غسل حاجت؛ یعنی از هیچ امامی و کسی حاجت نمی‌خواهند مگر از مولا و آقای خودشان. غسل جمعه؛ یعنی غسل نماز جمعه (نه غسل روز جمعه که در بین مسلمین مستحب مؤکد است) این فرقه شدیداً با نماز جمعه و امام جمعه مخالف هستند در حالی که خداوند در سوره جمعه به مؤمنین فرمان می‌دهد تا به نماز جمعه بروند. در سوره جمعه، آیه ۹ آمده است: (یَا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اِذَا نُودِیَ لِلصَّلاهِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَهِ فَاسْعَوْا اِلَی ذِکْرِ اللهِ) (ای کسانی که ایمان آورده‌اید هر گاه شما را برای نماز روز جمعه بخوانند فی الحال به ذکر خدا بشتابید.) چگونه است که خداوند دستور نماز جمعه را می‌دهد و این فرقه غسل نماز جمعه را به پیروان خود دستور می‌دهد!! پیامبر(ص) و علی(ع) خطبه نماز جمعه می‌خواندند و خودشان امام جمعه مؤمنین بودند.
اغسال پنجگانه که گاه پشت به قبله انجام می‌گیرد شرط ورود به این فرقه است که در اسلامِ ناب هیچ جایگاهی و سندیتی ندارد. انسان برای فهم و دریافت یک عمل، اندیشه و اعتقاد که در اسلام وجود دارد یا نه؛ باید به متون دینی اسلام رجوع کند. قرآن و روایات که جزو متون دینی مسلمانان است هیچ اثری از این اغسال پنجگانه و یا غسل کردن برای ورود به دینی و یا ورود به اسلام وجود ندارد. وجود نداشتن سندی و مدرکی در متون دینی، خود دلیل بر بدعت است که قطعاً در بدعت گمراهی و ضلالت وجود دارد. چراکه فرموده‌اند: (کُلُّ بِدْعَهٍ ضَلالَهٍ وَ کُلُّ ضَلالَهٍ فِی النَّارِ) ( هر بدعتی گمراهی است و هر گمراهی عاقبش آتش جهنم است.)
امید است که خداوند توفیقی به همگان عنایت فرماید تا اسلامِ ناب محمدی(ص) را در زندگی اجراء کنیم و به سعادت و رستگاری حقیقی دست یابیم.
